ನಾ ಬೇಡಲು ಹೋದಾಗ ನನ್ನ ಒಲವನ್ನ
ನನ್ನ ಹುಡುಗಿ ಹೇಳಿದಳು ಅವಳ ಒಲವನ್ನ
ಅದು ಒಲವೋ , ಸ್ನೇಹವೋ ತಿಳಿಯಲು ಸಮಯ ಹಿಡಿಯಲಿಲ್ಲ
ಅವಳಿಗೆ ನನ್ನ ಒಲವು ಎಯಕೆ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ
ನನ್ನಾಸೆ ನೂರಿತ್ತು , ಕನಸು ಸವರವಿತ್ತು
ಮಂಜಿನ ಹನಿಯ ಹಾಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಕರಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು
ಈ ನೋವ ಮರೆಯಲು , ನಾ ದಾರಿ ಹಿಡಿದೇ ...
ಆಲ್ಲಿಯೇ ಕುಳಿತಳು ಅವಳು ನನ್ನೊಡನೆ ಬರಲಿಲ್ಲ
ಎರಡು ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟು ಹಿಂದುರಿಗೆ ನೋಡಿದೆ
ನನಗಾಗಿ ಅವಳು ದಾರಿ ನೋದುವಳೇ ಎಂದಾಸೆ ಇತ್ತು
ನನ್ನ ಇರುವಿಕೆ ಅವಳಿಗೆ ಮರೆತೇ ಹೋಗಿತ್ತು
ಆವಳ ಆಸೆ ಬಿಟ್ಟು ಸಾಗ ಬೇಕೆಂಬ ಪಟ್ಟು ನನಗೂ ಬಂದಿತ್ತು
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ಇದು ಯಾರಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಗದಂತಾ ನೋವು
ReplyDeleteನಿಮ್ಮ ಕವನ ವನ್ನು ನಾನು ಬಹಳ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ
ಆಹಾ.... ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಕವಿ ಇರುವುದು ಇಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿಯಿತು